بیش از این تاب و توانم به تو نزدیک شدم

بیش از این تاب و توانم به تو نزدیک شدم 

اشتباهی به گمانم به تو نزدیک شدم

باخت دادم دل ِ خود را به یقین بی آنکه 

دستت از قبل بخوانم به تو نزدیک شدم 

نور چشمی ست  هرآنکس که تو را دارد و من 

غافل از نام و نشانم به تو نزدیک شدم

 

هوست عطر بهار است و شفابخش , ببخش !

من که درگیر خزانم به تو نزدیک شدم

 

چشمه ی خضری و پیرم به امید اینکه 

می کند عشق جوانم به تو نزدیک شدم

چشمم افتاد به چشمت به هواخواهی که 

میدهد درد امانم به تو نزدیک شدم 

دست رد می زنی و من به بهای اینکه 

درکنار تو بمانم به تو نزدیک شدم

آخر شعر به دیوانگی ام دلخوش باش 

من که رسوای جهانم به تو .... نزدیک شدم  

"سیدمهدی نژادهاشمی"

کاش دوباره به خاطرم نمی‌‌آمدی

کاش دوباره به خاطرم نمی‌‌آمدی
کاش هر کدام از ما
در همان سالها پیش مانده بودیم
کاش پس از این سالهای دورِ دورِ 
تصویر هامان
از عکس‌ها بیرون نمی‌آمد
کسی‌ از گذشته‌های خوبِ خوب
آغوش باز نمیکرد
سرم با سینه ات آشنا نمی‌شد
کاش آن آرامش گم شده
هرگز باز نمی‌‌گشت
کاش بوسه ات
طعمی غریب و تلخ داشت
کاش مارا گریزی بود
از دوست داشتن
کاش شانه به شانه ی هم
در قاب روی طاقچه می‌ماندیم
آنوقت
نیازی به درکِ این آدم‌های تازه
با پیراهنی آغشته به عطر‌های تازه، نبود
هر کدامِ ما
زندگی‌ خودش را داشت
تو، با زنی‌ شبیهِ من
من، با مردی شبیهِ تو

"نیکی‌ فیروزکوهی"

آرام گرفته ماه در برکه ی آب

آرام گرفته ماه در

برکه ی آب

انگار در آغوش تو

شب رفته بخواب

گیسوی تو بازیچه ی

 انگشت نسیم

ای عشق فقط تو جای خورشید بتاب...

"میترا ملک محمدی"