دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شب قدر که این تازه براتم دادند

"حافظ"

مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب

مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب

ای جان و دل مهمان زنهار مخسب امشب

روی تو چو بدر آمد امشب شب قدر آمد

ای شاه همه خوبان زنهار مخسب امشب

ای سرو دو صد بستان آرام دل مستان

بردی دل و جان بستان زنهار مخسب امشب

ای باغ خوش خندان بی‌تو دو جهان زندان

آنی تو و صد چندان زنهار مخسب امشب

"مولانا"

رنگ دنیا را گرفتم ، از خودم شرمنده ام

رنگ دنیا را گرفتم ، از خودم شرمنده ام 

شیشه ی عطرم ولی از بوی بد آکنده ام  

کم نخواهد کرد اشکم چیزی از بار گناه 

من که خود آگاهم از سنگینی پرونده ام  

دشمنی حاجت روا شد ، ای بخُشکد اشک من 

دوستی رنجیده شد، ای وا بماند خنده ام  

بازگشتم تا ببندی بال هایم را به شوق 

بارالها ! باز کن در را به رویم ... بنده ام !

"علیرضا بدیع"

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

یارب این تاثیردولت ازکدامین کوکب است

تابه گیسوی تودستِ ناسزایان کم رسد

هر دلی ازحلقه ای،در ذکر یارب یارب است

"حافظ"

اى مه عید روى تو ، اى شب قدر موى تو

اى مه عید روى تو ، اى شب قدر موى تو 

چون برسم بجوى تو پاک شود پلید من

"مولانا"

روا شود همه حاجات خلق در شب قدر

روا شود همه حاجات خلق در شب قدر

که قدر، از چو تو بدرى بیافت آن اعزاز

همه تویى و وراى همه دگر چه بود

که تا خیال درآید کسى تو را انباز...

"مولانا"

امشب عجبست اى جان گر خواب رهى یابد

امشب عجبست اى جان گر خواب رهى یابد

 وان چشم کجا خسپد کو چون تو شهى یابد

 اى عاشق خوش مذهب زنهار مخسب امشب

 کان یار بهانه جو بر تو گنهى یابد

 من بنده آن عاشق کو نر بود و صادق

 کز چستى و شبخیزى از مه کلهى یابد

 در خدمت شه باشد شب همره مه باشد

 تا از ملاء اعلا چون مه سپهى یابد

 بر زلف شب آن غازى چون دلو رسن بازى

 آموخت که یوسف را در قعر چهى یابد

 آن اشتر بیچاره نومید شدست از جو

 می گردد در خرمن تا مشت کهى یابد

 بالش چو نمی یابد از اطلس روى تو

 باشد ز شب قدرت سال سی هى یابد

 زان نعل تو در آتش کردند در این سودا

 تا هر دل سودایى در خود شرهى یابد

 امشب شب قدر آمد خامش شو و خدمت کن

 تا هر دل اللهى ز الله ولى یابد

 اندر پى خورشیدش شب رو پى امیدش

 تا ماه بلند تو با مه شبهى یابد

"مولانا"

بر در شاهم گدایى نکته اى در کار کرد

بر در شاهم گدایى نکته اى در کار کرد 

گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود 

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار 

دستم اندر دامن ساقى سیمین ساق بود 

در شب قدر ار صبوحى کرده ام عیبم مکن 

سرخوش آمد یار و جامى بر کنار طاق بود

"حافظ"

اى دوست روزهاى تنعم به روزه باش

اى دوست روزهاى تنعم به روزه باش 

باشد که در افتد شب قدر وصال دوست

"سعدی"

حق شب قدرست در شب ها نهان

حق شب قدرست در شب ها نهان

تا کند جان هر شبى را امتحان

نه همه شب ها بود قدر اى جوان

نه همه شب ها بود خالى از آن

"مولانا"